Nove tehnologije u službi zdravlja - telemetrija i dijagnostički sistem AMP

Druga polovina dvadesetog, kao i početak ovog veka, postavili su pred medicinsku nauku potpuno nove izazove. Pojava ranije nepoznatih bolesti (kao što je AIDS), sve veći broj obolelih od malignih oboljenja, značajno povećana incidenca pojave kardiovaskularnih i metaboličkih bolesti (moždani i srčani udari, dijabet) doveli su do potrebe za razvijanjem novih, efikasnijh dijagnostičkih metoda. Pojava prvih ultrazvučnih aparata značajno je olakšala klinčki rad, prvenstveno u internoj medicini i akuserštvu. Dalje, razvoj imaging metoda poznatih pod kolokvijalnim nazivom skener doveo je do novog iskoraka u dijagnostici, da bi svoj vrhunac doživeo početkom XXI veka masovnom upotrebom magnetne rezonance. Dijagnostičke metode nuklearne medicine, koje se zasnivaju na ubacivanju radioaktivnih supstaci u organizam i kasnijem merenju intenziteta zračenja iz odredjenih regiona tela, dopunile su grupu novih sredstava za otkrivanje patoloških promena u organizmu.

No, tehnički napredak u medicini imao je i svoje nedostatke: pacijenti su (često sasvim nekritički) izlagani faktorima štetnim po zdravlje, prvenstveno velikim dozama jonizujućeg zračenja. Sa druge strane, primena velikog broja ovih novih metoda doveo je, potpuno paradoksalno, do produženja vremena potrebnog za postavljanje dijagnoze. I, na kraju, ali ne i najmanje važno: sve ove tehnicke novosti u dijagnostici koštaju dosta, kako zdravstveni sistem, tako i same osiguranike – pacijente.

U nameri da se izbore sa ovim problemima, a da u isto vreme stvore precizan i pouzdan dijagnostički metod, ruski i ukrajinski naučnici su se sedamdesetih godina okrenuli telemetriji. Telemetrija, ukratko, predstavlja metod prikupljanja podataka "na daljinu", odnosno sa same površine ispitivanog objekta, bez invazivnih zahvata i upotrebe jonizujućih zračenja kojim se objekat "prosvetljava". To, u slučaju medicinske dijagnostičke telemetrije znači da se u njenoj primeni ljudsko telo ne otvara, zaseca, niti bode kako bi se neko ispitivanje izvršilo, niti da se kroz njega propusta bilo kakvo zračenje, od rengenskih pa sve do gama-zraka. Podaci sa dobijaju jednostavnim očitavanjem odredjene fizičke veličine sa referentnih tačaka na samoj površini tela, sa kože.

Telemetrijska dijagnostika zbog toga ima mnogo povoljnih osobina:

- Bezbedna je za rad. Ne predstavlja nikakvu opasnost za zdravlje pacijenta, niti za osoblje koje upravlja dijagnostičkom opremom

- Dijagnostička procedura se, po potrebi, može ponavljati više puta dnevno, što nije moguće kod većine klasičnih invazivnih tehnika pregleda (rengen, naprimer).

- Dijagnostička procedura je komforna po pacijenta -nema bola, niti nelagodnosti koje postoje kod većine invazivnih dijagnostickih tehnika usled ubadanja i krvarenja prilikom uzimanja krvi, naprimer.

- Može se bezbedno primenjivati i kod najosetljivijih kategorija pacijenata – male dece, trudnica, starijih ljudi ili iznemoglih pacijenata.

- Ne ostavlja nikakve tragove na telu pacijenta, niti bilo kakve druge kasnije posledice. (nasuprot tome, posle dijagnostičkih procedura u nuklearnoj medicini naprimer, pacijentovo telo emituje jonizujuće zračenje satima i danima posle pregleda, predstavljajući tako rizik za svoju okolinu i ukućane.)

Jedan od vodećih ukrajinskih naučnika na polju medicine, akademik dr. Anatolij V. Maljihin počeo je, osamdesetih godina, da razvija svoj orginalni model ispitivanja fizioloških funkcija organizma na principima telemetrije, model koji će se razviti u svestrani dijagnostički sistem AMP. Teoretske postulate ove metode akademik Maljihin izneo je u svojoj disertaciji Termoregulacija organizma i vegetovaskularni paroksizmi, dok je usavršavanje dijagnostičke opreme sprovedeno na matičnom Institutu u Harkovu.

Podaci dobijeni pomoću dijagnostičnog sistema AMP omogućavaju lekaru da izvrši tačnu procenu trenutnog zdravstvenog stanja pacijenta, no ono što ovaj sistem čini jedinstvenim je mogućnost procene rizika za javljanje nekih bolesti, što aparat AMP čini moćnim orudjem u preventivnoj medicini.

Upotrebom uređaja AMP moguće je precizno utvrditi stanje svih organskih sistema, od nervnog, preko kardiovaskularnog, plućnog i digestivnog, sve do stanja urinarnog i endokrinog sistema.Moguće je precizno utvrditi opšte hematološke parametre (hemoglobin, hematokrit, sedimentaciju eritrocita, broj eritrocita, leukocita, trombocita, leukocitarnu formulu), kao i nivoe natrijuma, kalijuma, magnezijuma i kalcijuma u krvi. Utvrdjivanje vrednosti nivoa šećera u krvi, kao i nekih drugih fizioloških parametara, omogućava ranu dijagnozu dijabeta kao i praćenje uspešnosti terapije, bez potrebe stalnog uzimanja krvi.Praćenje nivoa kreatinina i uree u krvi daje mogućnost ispitivanja rada bubrega , a kontrola holesterola i triglicerida predstavlja osnovni preduslov za lečenje bolesti srca i krvnih sudova. Zapravo, kontrola brojnih metaboličkih parametara (ukupno čak 117 njih), omogućava lekaru da načini detaljnu analizu zdravstvenog stanja pacijenta, te da postavi tačnu i blagovremenu dijagnozu.

(Napomena: tekst je preuzet iz časopisa "Ona")