Etnopark u Kupinovu privlači veliku pažnju - uskoro izgradnja vidikovca

Drvena kula u Kupinovu

Etnonaselje Kupinovo poslednjih meseci privlači veliku pažnju, jer je po proceni mnogih gostiju iz Srbije i inostranstva, prava riznica zanimljivosti koje vredi detaljno upoznati. Kako bi obogatila turističku ponudu jednog od najlepših sremskih sela, opština Pećinci pokrenula je projekat izgradnje drvene kule u Kupinovu, koja će biti završena na leto. Kula će biti deo specifične ambijentalne celine koju čine dve etnokuće. U jednoj će biti muzej, dok će u drugom objektu biti smešten info centar Obedska bara.

- Kula je zapravo vidikovac na tri nivoa, visine 9,25 metara. U njemu će se nalaziti i mala suvenirnica. Sa kule će pogled pucati na Obedsku baru, na kupinik, stari grad i reku Savu. Radovi će početi krajem aprila i očekujemo da će biti završeni u junu 2010. godine. Novac je, osim od opštine Pećinci, obezbeđen i iz donacije USAID-a i Ministarstva za ekonomiju i regionalni razvoj.

Drvena kula u Kupinovu

Kupinovo je malo mesto, ali je zbog svog položaja i burne prošlosti, veoma bogato prirodnim i kulturno-istorijskim znamenitostima. Obala Save na prilazu od Kupinova pruža lepa mesta za izlete i bavljenje sportovima na vodi, a među najposećenijim mestima je rezervat prirode "Obedska bara". Kupinovo je inače jedino sremsko selo koje je bilo kraljevski grad despota Lazarevića i Đurđa Brankovića. Ono što, osim istorijskog lokaliteta, daje posebnu atrakciju ovom kraju je to što područje Kupinova poseduje resurs geotermalnih voda (visokotemperaturne vode).

U kupinovu postoji veći broj značajnih arheoloških lokaliteta i objekata na ovom području, počev od praistorije preko doba Rimskog carstva do srednjeg veka. Najznačajnija su tri lokaliteta vezana za srednji vek. To su crkva Sv.Luke , koja predstavlja najstariju pravoslavnu bogomolju u Vojvodini, sa etnoparkom, ostaci srednjevekovne tvrđave Kupinik i nešto dalje lokalitet manastira Obeda i crkva majke Angeline.

Obedska bara

Drvena kula u Kupinovu

Obedska bara, mit i legenda, poznata je širom sveta još od sredine XIX veka, od kada se o njoj ispredaju priče kao o "raju" za ptice. Nekada čuveni ornitološki rezervat, a danas specijalni rezervat prirode, ovaj prostrani močvarno-šumski kompleks nalazi se na samo 40 km od Beograda, uz reku Savu u jugoistočnom delu Srema, između naselja Kupinovo, Obrež, Grabovc. Uže podrucje Obedske bare čini korito takozvana "Potkovica" i viši deo terena kupinske grede takozvano "Kopito". Korito Obedske bare je ostatak napuštenog korita Save, čiji glavni tok sada teče južnije. Još pre 6.000 godina ovde je proticala preteča reke Save , a pre 4500 godina njen sporedni tok, da bi se pre 2.000 godina formirala mrtvaja, od koje je nastala močvara kakvu poznajemo.

Najveću vrednost područja čini autentičan splet mrtvaja, bara, okana, močvarne vegetacije, vlažnih livada i šuma, sa izuzetno bogatim biodiverzitetom ekosistema i vrsta, posebno onih ugroženih. Specijalni rezervat prirode Obedska bara karakteriše izuzetno bogatstvo biodiverziteta sa značajnim prisustvom retkih i ugroženih vrsta od nacionalnog i međunarodnog značaja. U njemu se nalaze brojni osetljivi ekosistemi, posebno vlažna staništa, kao i prastare šume hrasta lužnjaka i slatine. Na ovom srazmerno malom prostoru postoji niz različitih prirodnih sredina, različitih biotopa, u kojima se razvio i egzistira raznovrstan biljni svet.

Drvena kula u Kupinovu

Bogatstvo faune ptica je 220 vrsta, sisara 50 vrsta,16 vrsta riba, preko 1200 vrsta insekata, preko 200 vrsta zooplanktona, oko 180 vrsta gljiva, 500 vrsta biljaka i 50 vrsta mahovina.

Obedska bara danas predstavlja veliki potencijal za razvoj turizma u opštini Pećinci u vidu održivog razvoja turizma kao što su vikend turizam, etno, eko turizam, naučno-istraživačkog turizam, lovni i ribolovni turizam, itd.

Prve administrativne mere za zaštitu Obedske bare datiraju od 1874. godine, kada je bila zaštićena kao lovište austrijske carske porodice u Habsburškoj monarhiji, da bi 1919. godine bila poznato lovište dinastije Karađorđević.

Na osnovu Ramsarske konvencije (1977. godine) ovo područje upisano je na listu močvara od međunarodnog značaja.